Περιγραφή της μέλλουσας ζωής από τον Χρυσόστομο (Τόμος 6ος – Μέρος 21)
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ 109ο ΨΑΛΜΟ (συνέχεια)
Πράγματι ποιος δούλος υπάκουσε με τόση αφοσίωση στον βασιλιά (στην εξουσία), όπως οι πιστοί στον Παύλο που έστελνε μόνο επιστολές ; … για όλα αυτά δεν λέει ο ψαλμός απλώς «κυρίευε» αλλά «κατακυρίευε» για να δείξει την παρατεταμένη εξουσία (του Χριστού). Και βλέποντας αυτά οι πολέμιοι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα (ενάντια στους πιστούς), αν και είχαν με το μέρος τους τούς νόμους, τους δημίους και όλη την εξουσία.
… Επειδή σε όλα ήταν μαζί τους ο Χριστός, οι πιστοί σαν να αγωνιζόντουσαν με ξένα σώματα, και ήταν απαλλαγμένοι από όλα τα δυσάρεστα της ζωής, χαιρόντουσαν και σκιρτούσαν και επειδή βρίσκονταν κάτω από την εξουσία του Χριστού δεν υπολόγιζαν ούτε χρήματα, ούτε σώματα ούτε την ζωή τους (πόσο μακριά απ’ αυτά είμαστε εμείς που μόνο και μόνο για να μην ταλαιπωρηθούμε λίγο από τα μέτρα της Κυβέρνησης ενάντια στους ανεμβολίαστους τρέξαμε «σαν χαζά» κι εμβολιαστήκαμε για τον Covid).
Ώστε κι αν ακόμα λέγεται ότι ο Πατέρας θέτει τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του (του Υιού), δεν λέγεται σαν να μην ενεργεί τίποτα ο Υιός, αν και στην πραγματικότητα όλα τα έκανε ο Υιός (στην Παλαιά Διαθήκη ο Υιός δηλαδή ο Χριστός είναι που τα ενεργεί όλα) … βλέπεις ότι αν και λέγεται ότι τα έργα γίνονται από τον Πατέρα, είναι και κατορθώματα του Υιού ; Και αντίθετα, όλα τα έργα του Υιού είναι και έργα του Πατέρα γι αυτό λέει ο Χριστός «Κανείς δεν έρχεται προς εμένα, αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας».
Ώστε οι Ιουδαίοι δεν είναι μόνο εχθροί αυτού (του Υιού) αλλά και του Πατέρα. Γι αυτό κι έφερε πάνω τους πανωλεθρία αν και όχι αμέσως μετά την Σταύρωση, και αφού τους έδωσε πολύ χρόνο για μετάνοια, αν ήθελαν να μετανοήσουν, και τους Αποστόλους άφησε (στα Ιεροσόλυμα) για να μάθουν απ’ αυτούς την δύναμή του μήπως έστω και αργά επιστρέψουν (το 70 μΧ δηλαδή 37 χρόνια μετά την Σταύρωση ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τίτος ισοπέδωσε τα Ιεροσόλυμα, σταύρωσε χιλιάδες Ιουδαίους και σταμάτησε όταν δεν έβρισκε άλλα ξύλα, και όσους επέζησαν τους διασκόρπισε σε όλο τον κόσμο) … αν τελικά δεν μετανοήσουν και γίνουν καλύτεροι βλέποντας και να προσκυνείται απ’ όλο τον κόσμο εκείνος (ο Χριστός) που τον περιφρόνησαν, τότε λοιπόν απαλλαγμένοι από κάθε συγγνώμη, θα πέσουν στην αθάνατη κόλαση (και οι Έλληνες από τα ίδια κινδυνεύουμε αν δεν μετανοήσουμε).
«μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου». Μαζί σου (με τον Υιό) είναι, λέει, η εξουσία, δεν την αποκτάς αργότερα, αλλά σε σένα είναι από πάντα … οι βασιλείς από εξωτερική ενέργεια παίρνουν την εξουσία, ενώ αυτός (ο Υιός) στην φύση του είχε την εξουσία, στην ουσία του, δεν την προσέλαβε μετά την γέννησή του, αλλά έτσι γεννήθηκε (ο Χρυσόστομος με αυτά που λέει ουσιαστικά κτυπάει τις δοξασίες του Άρειου και όλων εκείνων όπως οι Ιεχωβάδες, που λένε ότι ο Χριστός ήταν κι αυτός κτίσμα και όχι Θεός)
… η εξουσία αυτού (του Υιού) δεν είναι όπως των ανθρώπων που πολλές φορές τους αφήνει ενόσω ζουν, και οπωσδήποτε θα τους αφήσει όταν πεθάνουν. Αλλά και όταν ζουν δεν έχουν πραγματική εξουσία αφού χρειάζεται συνεχώς να προστατεύονται από σωματοφύλακες (γιατί φοβούνται στην Ελλάδα τόσο πολύ αυτοί που μας κυβερνούν κι έχουν ένα σωρό αστυνομικούς να τους φυλάνε ; Γιατί, έτσι και λείψουν αυτοί θα ζημιωθεί σε τίποτα η χώρα ; Εδώ ο Καποδίστριας που ήταν πολύτιμος για την Ελλάδα και είχε μόνο 2 σωματοφύλακες και ο ένας ήταν και μονόχειρας).
(στην συνέχεια ο Χρυσόστομος απαριθμεί ένα σωρό καλά που συντελέστηκαν με την ενανθρώπιση του Χριστού) … η αρετή κατορθωνόταν με πολλή ευκολία, έθνη βαρβάρων μάθαιναν να φιλοσοφούν, κι αυτοί που ήσαν αγριότεροι από τα θηρία συναγωνίζονταν να ζουν όπως οι άγγελοι, και όπου γης φωτίζει ο ήλιος, τόση γη διέτρεχε το κήρυγμα του Ευαγγελίου μετά τον σταυρό και την ανάσταση. Όλα αυτά σκεπτόμενος ο προφήτης έλεγε «Μαζί σου θα είναι η εξουσία σου κατά την ημέρα που θα δείξεις την δύναμή σου».
(μετά ο Χρυσόστομος περιέγραψε πως θα είναι η μέλλουσα ζωή αφού κι εκείνη είναι ημέρα δύναμης του Χριστού) … δεν θα υπάρχει πλέον θάνατος, αρρώστια και γηρατειά, ούτε φτώχια και πειρασμοί κι επιβουλές, ούτε σπίτια και πόλεις και τέχνες και ναυτιλίες, ούτε ρούχα και τρόφιμα και ποτά, και κρεβάτια και τραπέζια και φώτα, ούτε παγίδες και διαμάχες και δικαστήρια, ούτε γάμοι και ωδίνες και γεννήσεις, αλλά όλα αυτά σαν σκόνη θα εξαφανιστούν και θα ξεκινήσει άλλη ανώτερη κατάσταση ζωής, με αφθαρσία, αθανασία, και πολλή δύναμη θα χαριστεί στο σώμα.
Αν όμως δεν πιστεύεις αυτά που λέχθηκαν, επειδή δεν τα βλέπεις παρόντα, από των παρόντων λάμβανε την απόδειξη για τα μέλλοντα. (ο Χρυσόστομος ξεκινάει από την δημιουργία μέχρι την επιθυμία των ανθρώπων να επισκεφτούν τους Αγίους Τόπους για να δουν τα μέρη που έζησε ο Χριστός και καταλήγει στον σταυρό που από κατάρα έγινε καύχημα) … αυτό (ο σταυρός) είναι αμυντήριο εναντίον των δαιμόνων, αυτό απαλλάσσει από ψυχικά νοσήματα, αυτό όπλο ανίκητο, αυτό ασφάλεια ασυναγώνιστη. Όχι μόνο τις εφόδους των βαρβάρων, όχι μόνο τις επιδρομές των εχθρών, αλλά κι αυτών των αγρίων δαιμόνων διαλύει τις φάλαγγες.
«ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων». Εάν εδώ ήταν τέτοιοι (οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος των οποίων και η σκιά έκαμνε θαύματα) σκέψου πως θα είναι την ημέρα εκείνη, όταν θα λάβουν άφθαρτα σώματα, αθάνατα, που θ’ ακτινοβολούν περισσότερο από κάθε ορατή λαμπρότητα καθώς και όλοι όσοι με άριστο τρόπο ζωής έζησαν την πίστη στον Χριστό.
(ενώ εγώ ο χαζός άφηνα τον εαυτό μου να τρώει όλες τις χαζομάρες που μου πρόσφεραν. Θυμάμαι πόσο κολλημένος ήμουν κάποτε στην σειρά «Τόλμη και γοητεία» και περίμενα με αγωνία το επόμενο επεισόδιο. Έ βλέπεις και οι γυναίκες που έπαιζαν ήταν τόσο όμορφες. Γιατί και σήμερα πολλοί από εμάς σε κάποιες χαζομάρες δεν είμαστε κολλημένοι; ) Τα σώματα τότε (των αγίων) δεν θα είναι μόνο άφθαρτα και αθάνατα, αλλά θα ντυθούν και με δόξα απερίγραπτη.
