Πέρσι, όλη η Πέλλα είχε να λέει για τις αθλητικές επιδόσεις του Κωνσταντίνου Λαμπρίδη, του εφηβικού” Άτλα ” της Άρσης βαρών, που κατέκτησε παγκόσμιους τίτλους, με το σπαθί του και την δύναμη του, που προέρχεται από την οικογένεια του,η μοναδική που τον στήριξε και τον στηρίζει σε κάθε του βήμα.

Ακολούθησαν βραβεύσεις, κύπελλα, πλακέτες, που όπως αποδείχτηκε ήταν μόνο για να φανούν αυτοί που τίμησαν τον έφηβο αθλητή.

Και το είχαμε επισημάνει.

Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη αυτού του είδους την αναγνώριση, αλλά την εξασφάλιση του δικού τους μέλλοντος, που περνά μέσα από τον αθλητισμό.

Και έφτασε η στιγμή, όπου ο μικρός Κωνσταντίνος, με αγανάκτηση βγάζει μια ανοιχτή επιστολή , στην οποία σημειώνει ότι για να φτάσει στο σημείο των αυξημένων υποχρεώσεων, χρειάζεται πέρα όλων των άλλων και οικονομική στήριξη.

Την οποία δεν έχει και έτσι αναγκάζεται να δουλεύει παράλληλα με τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις και αυτές του σχολείου!!!

Είναι μία επιστολή χαστούκι σε όλους τους μεγαλοσχημονες του Νομού Πέλλας, που του έστειλαν

συγχαρητήρια και μετά τον…ξέχασα να!!!

Λίγη ντροπή δεν έχουν, όλοι όσοι έφτασαν να ζητούν την ψήφο του λαού και θα την ζητήσουν, χωρίς να υπολογίζουν το μέλλον που είναι τα παιδιά μας;

Δείτε στην συνέχεια τι έγραψε ο Κωνσταντίνος από τον Εξαπλάτανο Αλμωπίας.

“Όντας αθλητής της άρσης βαρών και μέλος της εθνικής ομάδας με εθνικές και διεθνείς διακρίσεις, έχω την ανάγκη να εκφράσω δημόσια αυτό που ταλαιπωρεί εμένα αλλά και πολλούς ακόμα συναθλητές μου…Ξεκίνησα την άρση βαρών στην ηλικία των 8 ετών με πολλή όρεξη και όνειρα για το μέλλον. Οι επιτυχίες μου δεν άργησαν να έρθουν. Σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο που επέλεξα είχα συνοδοιπόρο την οικογένεια μου , η οποία μου στάθηκε στο έπακρο, όσο αυτό ήταν εφικτό. Όμως, όπως γνωρίζετε, ένας τέτοιος δρόμος είναι δύσβατος και για να είσαι πάντα στις επάλξεις απαιτείται οικονομική και ηθική στήριξη , η οποία δεν είναι δυνατόν να προσφέρεται μόνο από το οικογενειακό περιβάλλον. Η ομοσπονδία στέκεται δίπλα μου, και δίπλα σε όλους τους αθλητές, με όποιον τρόπο μπορεί αλλά αυτό δεν επαρκεί. Έτσι, για να καλύψω τα έξοδα και να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις και τις ανάγκες των προετοιμασιών μου αναγκάστηκα να εργαστώ, παράλληλα με τις προπονήσεις μου. Λαμβάνοντας υπόψιν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο αθλητισμός στην Ελλάδα, νιώθω πως δεν υπάρχει πια κανένα κίνητρο ούτε για εμένα αλλά ούτε και για νέους που επιθυμούν να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό. Ήλπιζα να μην χρειαστεί ποτέ να κάνω μια τέτοια δημοσίευση αλλά οι δύσκολοι καιροί που ζούμε με έφτασαν στα όρια μου , κάτι που με ώθησε τελικά στο να εκφράσω αυτό που βιώνω και δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να αφήσω να εννοηθεί ότι τα παρατάω. Αντίθετα, θα συνεχίσω να παλεύω με όλες μου τις δυνάμεις.”