Σταχυολογήματα (Τόμος 6ος – Μέρος 25)
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ 110ο ΨΑΛΜΟ (συνέχεια)
«ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος». Αυτό θέλει να πει ο προφήτης. Ούτε εσύ ο αδικούμενος ν’ απελπιστείς αν φύγεις από την ζωή χωρίς να βρεις το δίκιο σου, επειδή θα έχεις μετά (στην αιωνιότητα) τις αμοιβές των κόπων σου. Ούτε εσύ που αδικείς και αρπάζεις να χαρείς επειδή έφυγες ειρηνικά από την ζωή, επειδή μετά θα λογοδοτήσεις και θα έχεις τις αμοιβές της κακίας σου. Επειδή υπάρχει Θεός που μένει στον αιώνα και η δικαιοσύνη του είναι αιώνια.
«μνείαν ἐποιήσατο τῶν θαυμασίων αὐτοῦ». Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν σταμάτησε να θαυματουργεί συνεχώς. Σε κάθε γενιά επιτελεί θαύματα ώστε να διεγείρει τους πνευματικά παχυτέρους, επειδή οι πνευματικά υψηλοί και φιλόσοφοι δεν τα χρειάζονται (στην συνέχεια ο Χρυσόστομος ξεκινάει από το θαύμα της φύσης και αναφέρει θαύματα σε όλη την Γραφή προ και μετά Χριστού).
Πολλά ακόμα θαύματα θα μπορούσε να δει κανείς και στην οικία και στις πόλεις … πόσα (θαύματα) συνέβησαν την εποχή του Ιουλιανού (του Παραβάτη) που ξεπέρασε όλους στην ασέβεια, με τους διωγμούς που εξαπολύθηκαν εναντίον της Εκκλησίας ; (στην συνέχεια αναφέρει ο Χρυσόστομος πολλά θαύματα που έγιναν στην εποχή του όπως την καταστροφή του ιερού του Απόλλωνα, την μετάθεση του σκηνώματος του αγίου Βαβύλα, πείνα, ξηρασία, έναν ναό που ενώ τον κατέστρεψε ο Θεός επιχείρησαν να τον ξανακτίσουν οι Ιουδαίοι και βγήκε φωτιά από τα θεμέλια και σταμάτησαν και άλλα πολλά).
«ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ὁ Κύριος· τροφὴν ἔδωκε τοῖς φοβουμένοις αὐτόν». Γιατί εδώ ανέφερε εκείνους που τον φοβούνται ; Επειδή δεν τρέφει μόνο αυτούς. Εδώ μου φαίνεται μιλάει όχι για την σωματική αλλά για την τροφή της ψυχής … αυτή λοιπόν λέει την τροφή, την οποία έδωσε κυρίως σ’ αυτούς που τον φοβούνται, την διδασκαλία με τον λόγο, την παίδευση, όλη την φιλοσοφία.
«μνησθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα διαθήκης αὐτοῦ». Πάλι καταστέλλοντας την ανοησία των Ιουδαίων και κόβοντας την αλαζονεία τους, και δείχνοντας ότι τα αγαθά που απόλαυσαν δεν τα απόλαυσαν για την αξία τους αλλά για την φιλία προς τους πατέρες τους και τις συμφωνίες που είχε κάνει μ’ εκείνους (Ο μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω, μας έλεγε συχνά ότι ο Θεός θα δοξάσει την Ελλάδα όχι επειδή το αξίζουμε σήμερα οι Έλληνες, αλλά επειδή το περισσότερο αίμα που χύθηκε για την πίστη στον Χριστό ήταν ελληνικό).
«ἰσχὺν ἔργων αὐτοῦ ἀνήγγειλε τῷ λαῷ αὐτοῦ τοῦ δοῦναι αὐτοῖς κληρονομίαν ἐθνῶν». Επέδειξε την δύναμη αυτού όχι απλώς διώχνοντας τα έθνη από την Παλαιστίνη, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να καταλάβουν όλοι ότι το κτύπημα ήταν θεόσταλτο, και ότι αυτός (ο Θεός) κανόνιζε το αποτέλεσμα των μαχών. (και τους Τούρκους που «έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους» όπως έλεγε ο άγιος Παΐσιος και κοντεύει η ώρα να τους εξαφανίσει ο Θεός δεν θα το κάνει επειδή είναι άδικος, αλλά επειδή κοντεύει η ώρα να συμπληρωθεί το όριο των αμαρτιών τους). Δεν τους δίδασκε μόνο με λόγια αλλά και μέσα από τα πράγματα, από τα παπούτσια, τα ρούχα, μέχρι την ειρήνη και τους πολέμους και την γεωργία και τις βροχές, όλα ανακήρυτταν τον Κύριο και κατένυσσαν την πεπωρωμένη καρδιά τους.
«ἔργα χειρῶν αὐτοῦ ἀλήθεια καὶ κρίσις». Όλα τα έργα του Θεού «ἀλήθεια καὶ κρίσις». Κρίσις είναι η δικαιοσύνη και αλήθεια η φιλανθρωπία του Θεού. Αυτό που λέει εδώ σημαίνει ότι ο Θεός σε όλα τα έργα ανέμιξε την δικαιοσύνη με την φιλανθρωπία. Επειδή αν χρησιμοποιούσε μόνο την δικαιοσύνη θα καταστρεφόντουσαν τα πάντα. Αν χρησιμοποιούσε μόνο την φιλανθρωπία οι περισσότεροι θα γινόντουσαν πιο ράθυμοι. Γι αυτό και τα δύο χρησιμοποιεί ο Θεός για την διόρθωση των ανθρώπων.
«πισταὶ πᾶσαι αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ». Αφού έδειξε (ο Δαβίδ) την σοφία του Θεού μέσα στην ποικίλη δημιουργία, έρχεται στις εντολές του Θεού για να δείξει ότι και μ’ αυτές διόρθωσε το γένος των ανθρώπων. Γι αυτό λέει «πισταὶ πᾶσαι αἱ ἐντολαὶ αὐτού, ἐστηριγμέναι εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, πεποιημέναι ἐν ἀληθείᾳ καὶ εὐθύτητι». Με το «πᾶσαι» δηλώνει ένα μεγάλο πλήθος εντολών.
Σταχυολογήματα (Τόμος 6ος – Μέρος 25)
Εντολές είναι της κτίσης, ο ήλιος, η σελήνη, η μέρα και η νύχτα, τ’ αστέρια … εντολές είναι που δόθηκαν από την αρχή στην φύση μας όταν έπλαθε τον άνθρωπο (η συνείδηση), εντολές είναι και οι γραπτές κι αν κάποιες καταργήθηκαν (στην Καινή Διαθήκη), μεταβλήθηκαν προς το καλύτερο όπως εκείνος που δεν βλέπει με ακόλαστα μάτια, θα σταθεί μακρύτερα από την μοιχεία.
«πεποιημέναι ἐν ἀληθείᾳ καὶ εὐθύτητι». Τι σημαίνει «ἐν ἀληθείᾳ καὶ εὐθύτητι» ; Τίποτα στις εντολές του Θεού, λέει, δεν είναι παράλογο, ούτε στραβό, ούτε ασαφές, ούτε για χάρη κάποιων ή για εκδίκηση άλλων, αλλά όλες είναι προς το συμφέρον και την ωφέλεια των ανθρώπων. Οι νόμοι του Θεού δεν είναι όπως οι ανθρώπινοι νόμοι που έχουν πολύ το πρόσκαιρο, πολύ το ασαφές, πολύ το ανθρώπινο. Επειδή πολλοί νόμοι πολλές φορές ορίστηκαν για να ικανοποιήσουν ανθρώπινα πάθη.
Επειδή ορίζουν νόμους είτε για να πολεμήσουν κάποιους είτε για να ικανοποιήσουν τους φίλους τους. Δεν είναι όμως τέτοιοι οι νόμοι του Θεού, αλλά παραμένουν λαμπρότεροι από τον ήλιο, επειδή αποσκοπούν στο συμφέρον των νομοθετουμένων, και για να τους οδηγήσουν στην αρετή και προς την αλήθεια των πραγμάτων, και όχι σε ψεύτικα πράγματα, εννοώ τον πλούτο και την εξουσία, επειδή αυτά είναι ψεύτικα ενώ τα του Θεού είναι αληθινά.
Δεν αποσκοπούν οι νόμοι του Θεού στο πως θα γίνουν πλουσιότεροι οι άνθρωποι, ούτε στο πως θα πετύχουν στην παρούσα ζωή, αλλά στο πως θ’ απολαύσουν τα μέλλοντα αγαθά. Όλοι οι νόμοι του Θεού αναφέρονται στα αληθινά και σωστά πράγματα και δεν έχουν τίποτα το διεστραμμένο.
«πισταὶ πᾶσαι αἱ ἐντολαὶ αὐτού». Τι σημαίνει «πισταὶ» ; Βέβαιες, αμετακίνητες. Επειδή αν τις παραβούν, ακολουθούν οι τιμωρίες κι αυτές μένουν απαρασάλευτες. Αν τις παραβούν οι άνθρωποι ο Θεός τιμωρεί τις παραβάσεις. Μη λοιπόν λες ότι τα λόγια αυτά είναι απειλές ή ότι είναι υπερβολικά. Κανείς δεν ορίζει νόμους μόνο για απειλή αλλά και για σωφρονισμό. Αν δεν πιστεύεις πολύ από τα μελλοντικά, πάρε απόδειξη από τα γεγονότα του παρελθόντος.
Ο κατακλυσμός που έγινε την εποχή του Νώε, η πυρπόληση των Σοδόμων, η καταστροφή του Φαραώ, η πανωλεθρία των Ιουδαίων (μάλλον εννοεί το 70 μΧ από τον Τίτο), οι αιχμαλωσίες και οι πόλεμοι, ήταν απειλές ή πραγματικά γεγονότα ; Αν αυτά έγιναν επειδή παραβήκαν τον νόμο του τύπου (Παλαιά Διαθήκη) πολύ περισσότερο θα γίνουν αυτά που αναφέρονται στον νόμο της αλήθειας (Καινή Διαθήκη) καθ’ όσον και μεγαλύτερη ήταν η πονηριά αυτών που τα τόλμησαν μετά από τόση διδασκαλία και διόρθωση.
«λύτρωσιν ἀπέστειλε τῷ λαῷ αὐτοῦ».
. 9, ἐνετείλατο εἰς τὸν αἰῶνα διαθήκην αὐτοῦ· ἅγιον καὶ φοβερὸν τὸ ὄνομα αὐτοῦ. 10 ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου, σύνεσις δὲ ἀγαθὴ πᾶσι τοῖς ποιοῦσιν αὐτήν. ἡ αἴνεσις αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.
Σταχυολογήματα (Τόμος 6ος – Μέρος 25)
