Τα τελευταία χρόνια σχεδόν όλοι οι σταθμοί του δικτύου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ ή του πρώην ΟΣΕ έχουν καταντήσει σταθμοί -φαντάσματα, αφού έχουν εγκαταληφθεί, με άλλα λόγια δεν λειτουργούν, δεν υπάρχει προσωπικό, δεν συντηρούνται και τα κτίρια καταρρέουν. Ωστόσο τα τρένα περνάνε από τους σταθμούς, αλλού σταματάνε και αλλού… απλά προσπερνάνε!

Αλλά ο σταθμός του Μακρύγιαλου είναι πραγματικά ο σταθμός – φάντασμα αφού μετά την κατασκευή της νέας σιδηροδρομικής γραμμής έμεινε εκτός του δικτύου, ενώ είχε προγραμματιστεί να περάσει η γραμμή και από τον Μακρύγιαλο και μάλιστα να σταματάει εκεί ο Προαστιακός.

Πολλοί από εμάς θυμούνται ότι ο σταθμός του Μακρύγιαλου κάποτε, ιδίως την δεκαετία του 60 και 70 ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, αφού ο Μακρύγιαλος ήταν ένα μοναδικό θέρετρο της εποχής, πολύ προσφιλές στους κατοίκους των γύρω περιοχών, Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας αλλά και Θεσσαλονίκης. Τα τρένα σταματούσαν στο σταθμό του Μακρύγιαλου, υποχρεωτικά στο δρομολόγιο Αθηνών – Θεσσαλονίκης αλλά και σε εκδρομικά δρομολόγια αποκλειστικά για τον Μακρύγιαλο. Σήμερα αυτός ο σταθμός είναι ένα απομεινάρι του παρελθόντος και όπως παρόμοια κτίρια, εκτός από τα σημεία εγκατάλειψης είναι και χώρος συγκέντρωσης σκουπιδιών και πάσης λογής αντικειμένων. Αναρωτιέται κανείς γιατί η τοπική αυτοδιοίκηση δεν δείχνει κάποιο ενδιαφέρον, ώστε ο σταθμός να γίνει ένας χώρος πολιτισμού και τουρισμού.

Είχα διαβάσει σχετικά και είχα την περιέργεια να δω ο ίδιος αυτό το “περίεργο” νεκροταφείο του 10ου αιώνα που βρίσκεται λίγο έξω από την Νέα Χαλκηδόνα. Έτσι, επιστρέφοντας από την Θεσσαλονίκη, αναζήτησα το μικρό δρομάκι που οδηγεί σε ένα μεγάλο πλάτωμα που βρίσκονται διάσπαρτα καμμιά εικοσαριά ογκώδη πέτρινα κατασκευάσματα με ένα σταυρό μέσα σε κύκλο (φωτογραφία).

Το ύψος τους μπορεί να είναι δύο μέτρα και το βάρος ίσως πάνω από ένα τόνο. Στην άκρη του δρόμου βρίσκεται ο ναός Πέτρου και Παύλου και λίγο πιο πέρα σώζονται τα ερείπια μουσουλμανικού μιναρέ.(φωτογραφία). Πράγματι, υπάρχει μια περίεργη αίσθηση με όλα αυτά και η έλλειψη κάποιας ενημερωτικής πινακίδας αφήνει πολλά ερωτηματικά.

Διάβασα στο διαδίκτυο για την χριστιανική αίρεση των βογομίλων που άκμασε στα Βαλκάνια κατά τον 10ο αιώνα.

Απλώθηκε σε αρκετές χώρες και φυσικά και στην Ελλάδα.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες αλλά δεν θα ασχοληθώ με το θέμα αυτό που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο. Έχω μόνο μια απορία: αφού η αείμνηστη υπουργός Μελίνα Μερκούρη κήρυξε το νεκροταφείο των βογομίλων ” ιστορικό βυζαντινό μνημείο” και ” διατηρητέο τόπο” γιατί η αρχαιολογική υπηρεσία στην περιοχή δεν επιμελείται του χώρου έστω με την τοποθέτηση κάποιας ενημερωτικής επιγραφής για τον επισκέπτη;

Με το υπ’ αριθμό 401 Προεδρικό Διάταγμα που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 22 Απριλίου 1982 μπήκε η ταφόπλακα στην παλιά γειτονιά της Έδεσσας, την συνοικία Βαρόσι. Στο τεύχος Δ ‘ του ΦΕΚ με τον τίτλο ” Έγκριση Μελέτης Ανάπλασης της συνοικίας Βαρόσι Έδεσσας (Ν. Πέλλας) καθορίζεται ο χαρακτήρας και οι περιοριστικοί όροι της” ανάπλασης ” χωρίς να ληφθούν υπόψη οι ιδιοκτήτες των ακινήτων αλλά και οι ιδιαιτερότητες που έχουν τα σπίτια τους, ώστε να υπάρξει μια ήπια διατήρηση της φυσιογνωμίας του Βαροσίου.

Αντίθετα, οι σκληροί όροι που επιβλήθηκαν και που κάνουν ασύμφορη την ανάπλαση των ακινήτων οδήγησαν στην απαξίωση της παραδοσιακής συνοικίας. Έτσι, από το 1982 μέχρι σήμερα, δηλαδή εδώ και 43 χρόνια έγιναν ελάχιστα πράγματα, αποδεικνύοντας πως η μελέτη της πανεπιστημιακής ομάδας έγινε στα χαρτιά και δεν υπολόγισε την πραγματικότητα, καθιστώντας ανέφικτη την εφαρμογή της.

Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι περιπτώσεις αναπαλαίωσης ιδιωτικών ακινήτων. Έτσι, τα περισσότερα σπίτια έχουν καταρρεύσει, οι κληρονόμοι είναι πολλοί και διαφορετικοί αλλά κυρίως αδιαφορούν για την ανακατασκευή των ακινήτων τους, αφού το κόστος είναι δυσβάσταχτο και ανύπαρκτη η κρατική συνδρομή. Ποιό είναι το μέλλον της παραδοσιακής συνοικίας;

Σήμερα είναι του Αγίου Αλεξάνδρου. Δεν θα αναφερθώ στα βιογραφικά του Αγίου που είναι, ωστόσο, πολύ ενδιαφέροντα και με ιδιαίτερη έμφαση και γλαφυρότητα τα ανέλυσε στο σημερινό κήρυγμα του ο θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αλμωπίας κ. Στέφανος, στον ολοκαίνουργιο Ιερό Ναό Αγίου Αλεξάνδρου, Αθανασίου και Αρχαγγέλου Μιχαήλ, της Ιεράς Μονής Μεσημερίου Έδεσσας.

Τιμώμενο πρόσωπο ο κ. Αλέξανδρος Χατζηγιάννης -Γιάντσης που, ως γνωστόν, κάλυψε, εξ ολοκλήρου, την δαπάνη για την ανέγερση του ιερού ναού. Ο επίσκοπος μετέφερε και τις ευχές του Μητροπολίτη κ.Ιωήλ.

Συγκινημένος ο δωρητής δέχτηκε , επίσης, τις ευχές των παρισταμένων. Αυτά, σε ό, τι αφορά την γιορτή. Αλλά η αναφορά μου αυτή έχει άλλο σκοπό. Να τονίσω την ύπαρξη δωρητών και ευεργετών στο τόπο μας. Στην περιοχή μας, η πρώτη μεγάλη δωρεά προς την πόλη και τους ανθρώπους της, ήταν αυτή που έκανε το 1978 ο Κωνσταντίνος Σιβένας, πρώην βουλευτής και δήμαρχος, ο οποίος δώρισε το σπίτι του στο Βαρόσι για την δημιουργία του λαογραφικού μουσείου. Την δεκαετία του 90 το ζεύγος Ευαγγέλου και Αμαλίας Δίζα δώρησε 100 εκ. Δρχ. (περίπου 300.000 ευρώ) για την ανέγερση οίκου ευγηρίας στην περιοχή του Κλεισοχωρίου Έδεσσας.

Μια άλλη δωρεά (ύψους 2,5 εκ.ευρώ)για την δημιουργία ιστορικού μουσείου στην Έδεσσα, από τον Αναστάσιο Μπίλη, ματαιώθηκε πριν δέκα πέντε περίπου χρόνια, για αδιευκρίνιστους λόγους. Αργότερα, με το ποσό της συγκεκριμένης δωρεάς ανεγέρθηκε κτίριο πολιτιστικών εκδηλώσεων στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Τέλος, ο Χρήστος Γέσιος, ομογενής της Αμερικής ( με καταγωγή από Έδεσσα) προσέφερε το διατηρητέο κτίριο του στην πόλη της Έδεσσας και την δαπάνη εξοπλισμού και λειτουργίας μουσείου με θέμα τον Μακεδονικό αγώνα. Τέλος,ο Αλέξανδρος Χατζηγιάννης -Γιάντσης παραμένει μέχρι σήμερα ( όπως φαίνεται) ο πιο σημαντικός ευεργέτης της Έδεσσας, καθ’ ότι έχει δωρίσει στο δήμο της Έδεσσας και στην Ιερά Μητρόπολη τα εξής ακίνητα: Ένα τριώροφο κεντρικό κτίριο στην πλατεία Στουγιαννάκη για την δημιουργία Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Έδεσσας. Ένα κτίριο που έκτισε για Συνεδριακό κέντρο στο περίβολο της Ιεράς Μονής Μεσημερίου, δυναμικότητας 250 θέσεων .

Τον ιερό ναό Αγίας Βάσσης (και ς και Αγίας Αικατερίνης που λειτουργεί στο ισόγειο) στην περιοχή εργατικών κατοικιών.

Τον ιερό ναό Αγίου Αλεξάνδρου Αθανασίου και Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον χώρο της ιεράς Μονής Μεσημερίου.

Ο δωρητής Αλέξανδρος Χατζηγιάννης -Γιάντσης είναι συνταξιούχος ιατρός της Θεσσαλονίκης και τα τελευταία χρόνια διαμένει στην Έδεσσα, στο πατρικό σπίτι του.

Συμπληρώνω στα σόσιαλ μέντια. Παρόλο που αυτό το μέσο κοινωνικής δικτύωσης είναι αρκετά παλιό εγώ καθυστέρησα πάρα πολύ να γίνω μέλος και να δοκιμάσω αυτή την μοναδική αλληλεπίδραση που προσφέρει.

Ίσως είχα μια αποστροφή στα social επειδή θεωρώ ότι γίνεται, από πολλούς, κατάχρηση αυτής της αμεσότητας και της ελευθερίας στην έκφραση που οδηγεί στην υποβάθμιση του ρόλου του μέσου κοινωνικής δικτύωσης. Αντιλαμβάνομαι, τώρα, ότι και εδώ ισχύει, ό,τι ακριβώς και στην ζωή. Ο καθένας είναι αυτό που είναι και αυτό εκτιμάται αναλόγως από τους υπόλοιπους.

Ας δούμε όμως την εμπειρία που αποκτήθηκε από μένα, μέσα σ’ αυτούς τους πέντε μήνες. Προσπάθησα να κάνω αυτό που έκανα στα πενήντα χρόνια της ενασχόλησης μου με την δημοσιογραφία, δηλαδή να δώσω πρωτότυπα θέματα που να ενημερώνουν, να προβληματίζουν, να ρωτούν και να απαντούν, όταν γίνεται. Κυρίως, να ελέγχουν την εκάστοτε εξουσία. Να ζητούν λύσεις και να είναι κοντά στους ανθρώπους, χωρίς φανατισμό και προκαταλήψεις. Αυτό, εσείς το εκτιμάτε και το επιβραβεύετε καθημερινά.

Για όσο καιρό θα έχω την αποδοχή σας, εγώ θα συνεχίσω να προβάλλω θέματα της καθημερινότητας, μέσα από το δικό μου πρίσμα, με βάση και την μεγάλη εμπειρία μου στο χώρο της ενημέρωσης αλλά και το πλούσιο αρχείο που διαθέτω και το οποίο επιθυμώ να γίνει κτήμα όλων. Για αυτό χρειάζεται η συμμετοχή σας, επειδή αυτή είναι η δύναμη μου. Συνεπώς, σχολιάστε, κοινοποιήστε, επιβραβεύετε(like) καθημερινά ώστε να διαμορφώσουμε μαζί την ατζέντα των θεμάτων.

Κλείνω αυτή την μοναδική προσωπική επαφή μαζί σας, αναφέροντας τα στατιστικά στοιχεία του Facebook για το πιο πρόσφατο από τα θέματα μου, που είχε εντυπωσιακή αναγνωσιμότητα. “Στο σφυρί ένα εμβληματικό ακίνητο της Έδεσσας “. Αναρτήθηκε την Τετάρτη 27/8 στις 7 π.μ.

Μέχρι την Παρασκευή 29/8 στις 4 μ.μ. δηλαδή σε λιγότερες από 60 ώρες είχε 31.870 προβολές ! Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση και σας ευχαριστώ όλους για την μεγάλη εκτίμηση που μου δείχνετε.

Τέλος εποχής για το εμβληματικό κτίριο της οδού (Λεωφόρου) Φιλίππου 9, της Έδεσσας, που ήταν κάποτε η κατοικία και το ιατρείο του ευπατρίδη εδεσσαίου οδοντίατρου Λουκά Παρίση.

Το νεοκλασικό κτίριο της εποχής του μεσοπολέμου με τον μεγάλο κήπο του, πλησίον της πλατείας Τημενιδών ήταν για δεκαετίες εγκαταλελειμμένο, μέχρι πρόσφατα που πάρθηκε, από τους κληρονόμους του η απόφαση να πωληθεί, αφού δεν υπήρχε πρόθεση για αναπαλαίωση και διατήρηση, εξ αιτίας και του μεγάλου κόστους του έργου. Έτσι, πρόσφατα, μπήκε και η σχετική πινακίδα στην είσοδο της μονοκατοικίας και πιθανόν σύντομα θα δούμε την κατεδάφιση του κτιρίου και την ανέγερση μιας πολυκατοικίας, αφού το οικόπεδο είναι μοναδικό και η οδός αυτή είναι μια εκ των δύο κεντρικών οδών της Έδεσσας καθώς και η μοναδική είσοδος στην πόλη από την ανατολική πλευρά. Ο Λουκάς Παρίσης υπήρξε ονομαστός οδοντίατρος στην περιοχή, με αξιόλογη συμμετοχή στα κοινά, τις δεκαετίες του 60 και του 70.