Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Ζούμε σε μια Χώρα που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει άλματα αναφορικά με διάφορα κοινωνικά ζητήματα που ήταν ταμπού… Η κοινωνία πάει μπροστά όπως και ο πολιτισμός. Δεν πρέπει να μένουμε αγκυλωμένοι σε τακτικές και νοοτροπίες παλαιότερων δεκαετιών. Η Ελλάδα είναι φύση και θέση Δύση και όχι μια υποβαθμισμένη Βαλκανιάδα ή Ανατολικό Κράτος….
Πριν από περίπου 2 χρόνια και όταν εργαζόμουν ως Διευθυντής ενημέρωσης του τηλεοπτικού σταθμού Πέλλα Τηλεόραση και ταυτόχρονα παρουσίαζα το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού, είχα καλέσει εκπρόσωπο της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ+ από την περιοχή των Γιαννιτσών. Εκεί λοιπόν συζητήσαμε τα εύλογα ζητήματα της κοινότητα ακόμη και σε τοπικό επίπεδο.
Αμέσως κατάλαβα πως η πολιτεία θα έπρεπε να είναι πιο γενναία στις νομοθετικές ρυθμίσεις που θα έπρεπε να κάνει απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που νιώθουν και είναι αδικημένοι. Γιατί είναι; Μα φυσικά γιατί δεν έχουν δικαίωμα στην επιλογή…
Ο αυτοπροσδιορισμός αλλά και η δυνατότητα δυο άνθρωποι του ιδίου φύλου να παντρεύονται, θα πρέπει να επιτρέπεται άκριτα. Η πολιτεία άλλωστε νομοθετεί. Σήμερα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν σιωπηλά τουλάχιστον το ¼ της κοινωνίας μας. Όλοι καταλαβαίνουμε πως αυτή η πληθυσμιακή ομάδα θα πρέπει να τύχει σεβασμού.
Προσωπικά ως οικογενειάρχης και πατέρας μιας ανήλικης κόρης, δεν νιώθω καμιά απειλή από αυτούς τους ανθρώπους. Μάλιστα που είναι παγερά αδιάφοροι. Άρα δεν έχω να φοβηθώ τίποτα από την αναγνώριση δικαιωμάτων τους.
Ο ρόλος της Εκκλησίας και της Θρησκείας είναι έξω από αυτά τα ζητήματα. Η άποψη της είναι σημαντική αλλά δεν έχει αποφασιστικό χαρακτήρα.
Η παγκόσμια κοινωνία -και όχι μόνο η ελληνική- άλλαξε από τις αρχές του αιώνα που διανύουμε. Η παγκοσμιοποίηση και η εκτίναξη του τεχνολογικού πολιτισμού σε δυσθεώρητα ύψη (κινητό τηλέφωνο, Η/Υ, διαδίκτυο, ιντερνέτ, φαίϊσμπουκ, τεχνητή νοημοσύνη, ηλεκτρονική επικοινωνία) επέφεραν τεράστιες αλλαγές και ανακατατάξεις στην ζωή των ανθρώπων. Φυσικά όλη αυτή η ανάπτυξη διευκόλυνε τη ζωή μας, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν νιώθουν ευτυχισμένοι. Οι ανάγκες της ζωής πολλαπλασιάστηκαν και ο σημερινός άνθρωπος έχει άγχος πώς θα τα βγάλει πέρα. «Οι πολλές ευκολίες κάνουν δέσμιους τους ανθρώπους σήμερα», είχε πει ο σοφός γέροντας της Παναγούδας, ο Παϊσιος.
Το ζήτημα της τεκνοθεσίας είναι και αυτό ένα ταμπού αναφορικά με την ηθική του ζητήματος. Και αυτό όμως η εποχή το έχει ξεπεράσει και έχει δώσει τις λύσεις… Σήμερα ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων μπορεί να υιοθετήσει ή να τεκνοποιήσει με παρένθετη μητέρα προσφεύγοντας το εξωτερικό. Φυσικά, ο ένας εκ των δυο δεν έχει δικαίωμα, αν για παράδειγμα φύγει από την ζωή ο δηλωμένος γονέας ή αρρωστήσει ή συμβεί κάτι άλλο. Εδώ θα πρέπει να έρθει ο νόμος και να θεραπεύσει αυτή την αδικία ενώ ταυτόχρονα να επιτρέψει την τεκνοθεσία και εντός της Χώρας.
Σήμερα το πρόβλημα εκτός από ιδεολογικό έχει και ταξικά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα οι πλούσιοι ομοφυλόφιλοι έχουν την δυνατότητα και την ευχέρεια εύκολα να ξεπεράσουν τον νόμο επιλέγοντας κοστοβόρες λύσεις του εξωτερικού. Τι γίνεται όμως με τα ομόφυλα ζευγάρια της επαρχίας που τα βγάζουν με το ζόρι; Θα είναι καταδικασμένα σε μια ζωή που θα κινείται στην σκιά;
Η άποψη μου είναι ότι η Κυβέρνηση θα πρέπει να φέρει το νομοσχέδιο σε πρώτο χρόνο, να είναι σωστά δομημένο ώστε να λύνει με ευκολία προβλήματα και να μην δημιουργεί άλλα και φυσικά να επιτρέπει στον κάθε πολίτη σύμφωνα με τον νόμο να έχει δικαίωμα στην επιλογή της δικής του ζωής… Οι φωνές των αντιφρονούντων εντός των τοίχων της ΝΔ είναι μάλλον για τα μάτια του κόσμου. Όποιος Βουλευτής του Κυβερνώντος δεν συμφωνεί με αυτή την πρακτική έχει τρεις δρόμους: Ο πρώτος είναι η παραίτηση του από την θέση του Βουλευτή πριν ή μετά την ψήφιση. Ο δεύτερος δρόμος η αποχή του από την ψηφοφορία και ο τρίτος δρόμος είναι η ανεξαρτητοποίηση του…. Για να δούμε αν οι Βουλευτές μας έχουν τα κότσια να επιλέξουν μια από τις τρεις διαδρομές!!!
