Τολμηρά

Τολμηρά

ΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ…

«Μην τυχόν και ανοίξετε τις πόρτες σε Ισραηλινούς που έχουν κάνει την θητεία τους στον Ισραηλινό στρατό». Είναι η νέα θεωρία των Ελλήνων «επαναστατών» της Αριστεράς σ’ όλη την χώρα, αλλά και στην Ήπειρο, με πρώτο το νομό Ιωαννίνων. Δεν έχουν θέση τέτοιου είδους τουρίστες, λένε και λαμβάνουν… μέτρα επιστροφής τους!

ΟΙ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ!..

Προτιμούν τους Πακιστανούς και κάθε είδους άλλους κατατρεγμένους, τους οποίους πρέπει να αγκαλιάζουμε, να χαϊδεύουμε και να τους φιλοξενούμε ιδίοις χρήμασι! Τους Εβραίους που αφήνουν τα λεφτά τους με τα οποία τελευταία παίρνουν βαθιά ανάσα τα Ζαγοροχώρια, τα Τζουμέρκα και τα Ιωάννινα! Κάτι ανάλογο και στην Κέρκυρα, όπου απειλούσαν τις αεροπορικές εταιρίες που μεταφέρουν Εβραίους. Όλα αυτά, προς συμπαράσταση των Παλαινιστίων…

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ!

Επιτρέψτε μου, φίλοι μου, μια προσωπική αναφορά σε δυο ζητήματα που αφορούν την γενέτειρά μου, που είναι από ένα από τα ωραιότερα χωριά της Κάτω Λάκκας Σουλίου. Κάποτε αποτέλεσε κι ένα από τα Σουλιοτοχώρια, που μαζί με τ’ άλλα χωριά έδωσαν τους δικούς τους αγώνες, συμβάλλοντας στην απελευθέρωση από κάθε «ζυγό»! Πρόκειται για το χωριό Παπαδάτες, που για κάποιους είναι το μπαλκόνι της Λάκκας Σουλίου!

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ!

Εκεί λοιπόν στο χωριό μου, αλλά και σ’ άλλα χωριά της περιοχής και όλης της Ηπείρου, εκεί που κάθε μέρα που περνάει οι κάτοικοι όλο και λιγοστεύουν, εκεί πήγε ο Περιφερειάρχης Ηπείρου, κουβαλώντας μαζί του και την ανάλογη κουστωδία για χειροκρότημα και μίλησε για τα έργα στον Γράμμο και τις διανοίξεις δρόμων, ώστε να εξυπηρετούνται οι τσομπαναραίοι, Ηπειρώτες-Κρητικοί θα σας γελάσω…

Εκεί άκουσαν και έμαθαν για τα έργα και τις ημέρες του Αλ. Καχριμάνη και του Στρ. Ιωάννου, αλλά δεν φρόντισαν να μάθουν και τις ανάγκες και τα προβλήματα όχι μόνο του χωριού, αλλά ολόκληρης της περιοχής. Επιστρέφοντας από την βόλτα στο χωριό μου, πέρασε από τον κόμβο στην Ρουσιάτισσα κι από εκεί αποθανάτισε το τεράστιο έργο, που ο ίδιος είχε διατάξει να δημιουργηθεί, επειδή γίνονταν της μουρλής σε ώρες αιχμής, κυρίως από 12 το βράδυ έως 7 το πρωί! Εκεί που συνωστίζονταν τα πάσης φύσεως αγρίμια (τσακάλια, αλπές, λύκοι, ασβοί κ.λπ.). Ούτε όμως μια φωτογραφία από την υποδοχή στο χωριό και κυρίως την πολυκοσμία των 20-25 με τους ντόπιους να μετρούνται στα πέντε δάχτυλα του ποδιού ή του χεριού…

Ο ΑΓΩΓΟΣ…

Να πω και την αλήθεια, όταν κάποια στιγμή χρειάστηκε η επέμβαση της Περιφέρειας και του ίδιου του Αλέκου Καχριμάνη, αυτή ήταν άμεση όσον αφορά την εξέταση του αιτήματος. Ύστερα από μεγάλη διαβούλευση μεταξύ των υπευθύνων, εγκρίθηκε το ποσό των 45.000 ευρώ για την κατασκευή ενός έργου το οποίο είχε να κάνει με την ροή των υδάτων κατά τους χειμερινούς μήνες που αυτό κατέληγε στα σπίτια κατοίκων, οι οποίοι όλο το χειμώνα ασχολούνταν με το ξεκουβάδιασμα του νερού από υπνοδωμάτια, κουζίνες και σαλόνια! Δεν αναφέρω υπόγεια, διότι αυτά άδειαζαν κατά Μάη μεριά… Έτσι για την ιστορία να αναφέρω ότι το «έργο» έφαγε καμιά πενταετία για να γίνει, ενώ ήταν υπόθεση 2-3 ημερών…

Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ!..

Συνεχίζοντας για το χωριό μου, θέλω να ξέρω αν πέρασαν καλά οι επισκέπτες και αν ήταν φιλόξενοι οι ντόπιοι παριστάμενοι. Επίσης, δεν έμαθα ποτέ, τι του είπαν, τι του ζήτησαν, τι τους υποσχέθηκε! Μεταξύ των επισκεπτών και ακολούθων, ο διοικητής νοσοκομείου Πρεβέζης, ο οποίος αφού τακτοποίησε όλες τις εκκρεμότητες του νοσοκομείου του, είπε να συνοδεύσει τον «φύλαρχο» στην επίσκεψη-βράβευση του Περιφερειάρχη για την προσφορά του στον συγκεκριμένο τόπο! Τελικά, βραβείο δεν είδα, εκτός από 2-3 μπουκέτα λουλούδια, που δεν ήταν και τα προσδοκόμενα για τόσο κόπο που έκανε!

ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ…

Δεν γνωρίζω τι αιτήματα έβαλαν οι «αρμόδιοι» του χωριού, ούτε τις λύσεις που υποσχέθηκαν Καχριμάνης-Ιωάννου, αλλά εγώ από τούτη την γωνιά θέλω να τους γνωστοποιήσω ότι το χωριό δεν μπορεί να παραμένει στ’ αζήτητα! Υπάρχει περίπτωση να ξαναζωντανέψει, έστω σταδιακά, κάτι που είναι υποχρέωση όλων όσων έχουν την ευθύνη διαχείρισης της εξουσίας (Δήμος, Περιφέρεια, Υπουργεία)…

ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ!..

Τα τελευταία πολλά χρόνια, οι γεννήσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες, με αποτέλεσμα παιδιά για σχολεία δεν υπάρχουν… Όμως, δυο τεράστια, πετρόκτιστα, ιστορικά σχολεία, ζουν την απέραντη μοναξιά και εγκατάλειψη. Σε πιάνει η καρδιά σου όταν αντικρύζεις εικόνες εγκατάλειψης σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους, χωρίς να συγκινείται κανείς από τους πάσης φύσεως αξιωματούχους που επισκέπτονται το χωριό παραμονές εκλογών, για να το ξεχάσουν την Κυριακή το βράδυ…

ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ…

Τριάντα-σαράντα μέτρα από εκεί που βραβεύονταν οι Καχριμάνης-Ιωάννου, υπάρχει ένα τεράστιο παραδοσιακό οικοδόμημα που στέγασε τα χιλιάδες παπαδιωτάκια από τους δύο συνοικισμούς (Γαλήνη-Αγ. Απόστολοι). Πρόκειται για ένα νηπιαγωγείο-νηπιοτροφείο, το οποίο, παρά την τεράστια προσφορά του έχει καταντήσει ένας χώρος σκουπιδιών και ακαθαρσιών που έχουν συσσωρευτεί μετά το τέλος λειτουργίας του κάπου στην δεκαετία του 80, όταν και άρχισε η μετανάστευση των Παπαδιωτών.

Ο… ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ

Το συγκεκριμένο «σχολείο», ήταν ο προπομπός των παιδιών του δημοτικού σχολείου το οποίο βρίσκεται καμιά 800αριά μέτρα παραπάνω, το οποίο γνώρισε μέρες δόξης. Οι μαθητές που πέρασαν από εκεί το ευγνωμονούν για όλα όσα τους έμαθε για να κάνουν την δική τους προκοπή…

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ!..

Κάπου το 1956, το υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, αποφάσισε να δημιουργήσει στην περιφέρεια νηπιοτροφεία, τα οποία για την εποχή ήταν ότι πιο σύγχρονο σε οίκημα, εξοπλισμό και στελέχωση. Η στελέχωση γίνονταν από παιδαγωγούς, ενώ βοηθητικές υπηρεσίες προσέφεραν κορίτσια του χωριού, τόσο στο χώρο της εστίασης, όσο και στον χώρο της καθαριότητας. Εκεί, τα πρώτα πλάσματα που ευτύχησαν να διαβούν την πόρτα, ευγνωμονούν όλους όσους συνετέλεσαν για την δημιουργία ενός τέτοιου σχολείου.

Ο ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ!

Εκείνο όμως που σε πολλούς έμεινε άγνωστο, είναι το ποιος ήταν ο πρωτεργάτης για να στηθεί ένα τέτοιο κοινωνικό ίδρυμα! Αυτός ο «πρωτομάστορας» ήταν ο αείμνηστος Ιωάννης Γιαννάκης του Βασιλείου, ο οποίος ήταν διευθυντικό στέλεχος του συγκεκριμένου υπουργείου και ήταν εκείνος που «έκλεψε» το «Ίδρυμα» από κάποια άλλη περιοχή και το πήγε στο χωριό του στις Παπαδάτες, το οποίο όμως σπάνια επισκέπτονταν. Αυτός ο Ιωάννης Γιαννάκης, έπεισε την τότε, πρώτη γυναίκα, υπουργό Λίνα Τσαλδάρη, να βάλει υπογραφή για την δημιουργία του σχολείου. Η ίδια η υπουργός Λίνα Τσαλδάρη, εγκαινίασε τη λειτουργία του σχολείου, παρουσία των αρχών του νομού, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Πρέβεζας τότε Στυλιανού, ο οποίος είχε και την ευθύνη της λειτουργίας του.

ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΣ…

Ο Ιωάννης Γιαννάκης, πρωτοξάδελφος του αείμνηστου πατέρα μου Γιάννη Γιαννάκη (Τσουμάνη;) είχε φύγει πολύ μικρός από το χωριό, όμως ουδέποτε το λησμόνησε! Όταν και όπως μπορούσε, από την θέση που κατείχε, έβαλε πλάτη στις ανάγκες των συγχωριανών. Το σπίτι του στην Μιχ. Βόδα στην Αθήνα, ήταν η πρώτη υποδοχή στους συγχωριανούς που ταξίδευαν στην Αθήνα και έπαιζε τον ρόλο ενός ξενώνα της εποχής, χωρίς βέβαια να υπάρχει αντιμίσθιον. Μέσα από αυτούς τους επισκέπτες, συγγενείς και μη, μάθαινε τα καθέκαστα για το χωριό του που τόσο λαχταρούσε, παρόλο που δεν είχε την ευτυχία να τύχει πολλών επισκέψεων σ’ αυτό.

ΤΟ ΧΡΕΟΣ…

Αυτή η μικρή αναφορά στον «θείο Γιαννάκη», ήταν ένα προσωπικό χρέος στο έργο του και την μνήμη του. Δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω, αφού πέθανε το 1970 -ενώ είχε γεννηθεί το 1911.  Ορφάνεψε από πατέρα 8 χρονών και όπως ήταν φυσικό από εκείνη την ηλικία ρίχτηκε στην βιοπάλη μέχρι να φτάσει να γίνει αξιωματούχος υπουργείου. Μέσα από αυτή την θέση κατάφερε να κερδίσει τη ζωή αλλά και τις καρδιές πολλών Ηπειρωτών και πολλών Παπαδιωτών, οι οποίοι όμως δεν ανταπέδωσαν την αγάπη όσο κι όπως θα έπρεπε.

ΑΧΟΥΡΙ…

Το ότι το νηπιοτροφείο αυτό που ο Γιάννης Γιαννάκης «έφτιαξε» στο χωριό, έχει μετατραπεί σ’ ένα αχούρι αισχίστου είδους, μόνο ασέβεια όλων ημών και κυρίως όσων πέρασαν από το γκουβέρνο, μπορεί να χαρακτηριστεί. Ούτε μια αναφορά στον ευεργέτη από τους συγχωριανούς, που ακόμη μια προτομή δίπλα σ’ εκείνη του πάτερ Κοσμά θα μπορούσε να στηθεί. Ποτέ δεν είναι αργά! Εκεί, σ’ αυτό το κτίριο έπρεπε να οδηγηθεί ο κ. Καχριμάνης για να βραβευτεί, για να δει από πρώτο χέρι πώς «τιμούνται» εκείνοι που προσέφεραν για το κοινό καλό. Το απέφυγαν όμως για να μην αντικρύσουν το φρικτό θέαμα!..

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΜΑΡΗΣ…

Άρχισε να καταπιάνεται με πολύ σπουδαία ζητήματα ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ, γιατρός Γιάννης Τσίμαρης και περισσότερο για εντυπωσιασμό και λιγότερο για την ουσία. Αν ήταν για την ουσία, ο ίδιος θα έπρεπε να ανέβαινε στα κάγκελα για να δημιουργηθεί (χθες) ένα Παιδιατρικό Κέντρο που τόσο πολύ ανάγκη έχουν όχι μόνο τα Γιάννενα και η Ήπειρος, αλλά ολόκληρη η ΒΔ Ελλάδα, τα Ιόνια νησιά, η Δυτ. Μακεδονία και η γειτονική Αλβανία.

ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ!..

Ο κ. Τσίμαρης οδήγησε στη Βουλή το ζήτημα διαγωνισμού απόκτησης οικοπεδικής έκτασης, κοντά στα 20 στρέμματα για την ανέγερση του συγκεκριμένου νοσηλευτικού φορέα, λέγοντας μεταξύ άλλων, ότι δεν χρειάζονταν η απόκτηση άλλης έκτασης για την δημιουργία του, αλλά έφτανε η αύξηση συντελεστή δόμησης στο «Χατζηκώστα» και κάπου εκεί να στεγαστεί ένα τέτοιο σύγχρονο κέντρο με την σημείωση ότι η διοίκηση έκανε του κεφαλιού της και προσέξτε, έκανε διαγωνισμό δικής του έκτασης στο οποίο θα γίνει νέο κτίριο για τις ανάγκες του παιδιατρικού κέντρου.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ…

Η απάντηση ήλθε από το Υπουργείο, η οποία δικαιολογεί κάθε πράξη της διοίκησης του «Χατζηκώστα» και ότι το μέγιστο ενδιαφέρον είναι η δημιουργία νέας νοσηλευτικής μονάδας για τα παιδιά. Δυστυχώς, οι χώροι του Χατζηκώστα δεν χωρούν να στεγάσουν μια νέα τέτοια μονάδα 5000 τ.μ.! Το που τα είδε αυτά τα περιθώρια ο κ. Τσίμαρης, ο οποίος μέχρι πριν δυο χρόνια ήταν διευθυντής Ιατρικής Μονάδας στο Χατζηκώστα, μόνο εκείνος το ξέρει και πρέπει να μας το πει. Όταν είναι γνωστό ότι ο ελεύθερος χώρος του Χατζηκώστα δεν είναι αρκετός για μια νέα υπερσύγχρονη μονάδα, όπως θα είναι εκείνη που έχει προγραμματιστεί να γίνει και το ίδιο το Υπουργείο έχει εξασφαλίσει τα χρήματα μέσω Ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Τολμηρά

Kαι για την αντιγραφή: Γιώργος Γιαννάκης – ggtolmiros@hotmail.com