Οι πολιτικοί στην Ελλάδα, έχουν συνηθίσει να κρύβουν την αλήθεια κάτω από το χαλί. Και όταν κάποιος τολμήσει να την εκστομίσει τον πυροβολούν. Ο κ. Χριστοδουλάκης είπε μια μεγάλη αλήθεια. Η Ελλάδα μπορούσε να αποφύγει τα μνημόνια ή στην χειρότερη περίπτωση να μείνει μόνο στο ένα. Αυτή η αλήθεια είναι ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΗ από τα γεγονότα, όμως την έχουν βάλει κάτω από το χαλί, δεν το συζητούν καν.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έριξε το 2009, ηλιθιωδώς τον Κ. Καραμανλή με πρόωρες εκλογές αγνοώντας ότι η χώρα ήταν πια χρεοκοπημένη. Πήρε εν αγνοία του την καυτή πατάτα, με τον Καραμανλή να δραπετεύει στη Ραφήνα.

Γιατί ένα χρόνο μετά, τον Μάιο του 2010, υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο; Γιατί απλούστατα δεν έκανε τίποτε απολύτως για να διορθώσει τις παθογένειες που είχαν διαλύσει την χώρα. Πρώτη αποτυχία του λοιπόν. Η δεύτερη όμως ήταν ακόμα χειρότερη, τραγική.

Οι εκπρόσωποι της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ που είχαν πλέον δανείσει τη χώρα με 110 δισ. ευρώ έναντι συγκεκριμένων υποχρεώσεων, στους μηνιαίους ελέγχους τους για την τήρηση των συμφωνηθέντων διαπίστωναν ότι δεν εφαρμοζόταν ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Οι υπουργοί του Παπανδρέου τους δούλευαν κανονικά μη εφαρμόζοντας το παραμικρό.

Αν η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου εφάρμοζε το μνημόνιο η χώρα θα είχε βγει γρήγορα από την κρίση όπως π.χ. η Πορτογαλία. Μπρος σε αυτή την γελοία αδιαφορία για τα συμφωνηθέντα από την χώρα, έγινε κάτι πρωτοφανές: Η Ευρώπη ΑΠΑΙΤΗΣΕ να αλλάξει η Ελλάδα πρωθυπουργό! Να φύγει ο άχρηστος Γ. Παπανδρέου που δεν τηρούσε τίποτε από το μνημόνιο και να οριστεί άλλος, όπως και έγινε (Παπαδήμος). Τον Νοέμβριο του 2011 ο Παπανδρέου πήρε ψήφο εμπιστοσύνης την Κυριακή και Δευτέρα παραιτήθηκε

Όμως ήδη η καθολική μη εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, είχε επιβαρύνει δραματικά την οικονομία της χώρας και έτσι ήρθε ένα δεύτερο μνημόνιο πολύ χειρότερο από το πρώτο.

Ο Χριστουλάκης έχει δίκιο. Η Ελλάδα μπορούσε να αποφύγει την καταστροφή που έζησε αν είχε εφαρμοστεί το πρώτο (ήπιο) μνημόνιο. Μόνο η πολιτική ιδιοτέλεια υποκρίνεται ότι δεν είναι αυτό μια μεγάλη αλήθεια. Αλλά υπάρχει και η συνέχεια: Ο Σαμαράς που βάφτισε ασθένεια τα μνημόνια ενώ ήταν η θεραπεία και ο Τσίπρας που το εκμεταλλεύτηκε για να πάρει εκλογές. Και αυτό όμως βασίστηκε πάνω στην εξωφρενική ανικανότητα της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου.