Η Τουρκία, υπό την ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναδεικνύεται σε έναν κομβικό παίκτη στη διεθνή σκηνή. Μέσα από μια σειρά στρατηγικών κινήσεων, η Άγκυρα ενισχύει την επιρροή της τόσο διπλωματικά όσο και στρατιωτικά, αξιοποιώντας τις γεωπολιτικές συγκυρίες.
Η τηλεφωνική επικοινωνία με την Τζόρτζια Μελόνι, λίγο μετά τη συνάντηση της Ιταλίδας πρωθυπουργού με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σηματοδοτεί την ενεργή εμπλοκή της Τουρκίας στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Παράλληλα, η ανάληψη πρωτοβουλιών για την ουκρανική κρίση, με τη διοργάνωση συνόδου στην Κωνσταντινούπολη, καταδεικνύει τον ρόλο της Άγκυρας ως μεσολαβητή μεταξύ Κιέβου και Μόσχας.
Στο συριακό μέτωπο, η Τουρκία αξιοποιεί το κενό ισχύος, στηρίζοντας δυνάμεις όπως ο Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι. Η αλλαγή στάσης των ΗΠΑ απέναντι στον αλ Τζολάνι, με ενδεχόμενη συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ, δημιουργεί νέα δεδομένα στην περιοχή.
Στρατιωτικά, η Τουρκία ενισχύει την παρουσία της μέσω εξαγωγών drones Bayraktar και κοινών ασκήσεων με χώρες όπως το Κατάρ και το Πακιστάν. Η Άγκυρα επιδιώκει να εδραιώσει την επιρροή της εκτός των παραδοσιακών συμμαχιών, όπως το ΝΑΤΟ.
Συνολικά, η Τουρκία επιδιώκει να διαμορφώσει μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, όπου θα διαδραματίζει έναν κεντρικό ρόλο.

